Iedereen die een keer mee heeft gedaan aan de Bedriegertjesloop - of Rozendaalse Veldloop, ik weet ook nooit welke wanneer is - zal de charme ervan kunnen beamen. Een kleinschalige loop, zonder pretenties. Je kan er rustig nog na 19:00 arriveren, vanaf de parkeerplaats 20 meter lopen tot het inschrijfbureau en nog eens 20 meter tot het startvak. Om vervolgens nog geen half uur later door de fraaie omgeving rondom het Rozendaalse Veld te lopen. En bij de finish zijn het alleen je eigen benen die vertellen hoe het gegaan is, niemand die online je eindtijd of finishfoto kan opzoeken.

De schok op 7 juni j.l. was dus ook groot toen er bij de inschrijving een chip in de envelop bleek te zitten. En er bij de finish een camera klaar hing om alle deelnemers bij binnenkomst vast te leggen. Zou de Bedriegertjesloop zijn ingelijfd door Le Champion of een andere grote commerciële organisatie? Zouden er duizenden deelnemers door een fuik over tijdmatten moeten worden gedirigeerd? Zou de familie intussen klaar zitten om mij via track & trace live te volgen over de heide?

Nee, zover is het gelukkig nog niet. De sfeer is onverminderd relaxed, het aantal Arnhemianen aan de start zelfs het hoogste sinds lange tijd en het parcours blijft bovenal waanzinnig mooi. En zwaar. Want dat stukje is zeker niet veranderd, inclusief de beruchte klim eindigend in mul zand. Het is alleen nog wachten tot men ook daar een camera plaatst. Om je rood aanlopende bezweette gezicht op je Facebook pagina geplaatst te hebben, nog voordat je de afdaling naar de finish hebt ingezet.

* Ontbrekend op de foto, maar wel meegedaan: Mary Pel en Meriam Lowik.