Op 4 maart 2018 heb ik meegedaan aan de 10 km van de Bemmelloop. Enkele hardloopvrienden hadden me gevraagd om samen hieraan deel te nemen. Op de eerste dooidag na bijna een week schaatsen was dat maar beter ook. Anders zou ik mezelf op dooi-ijs toch maar in gevaar brengen.

Kleinschalig

Deze loop wordt al jaren georganiseerd door een atletiek- en skeelervereniging ‘De Boddesprinters’. Er deden 32 kinderen mee voor de kortere afstanden, 65 mensen liepen de 5 km. Twaalf vrouwen en 72 mannen liepen de 10 km, waaronder Gerard, Ard en ik. De start en finish was op de atletiekbaan van sportpark De Heister in Bemmel. Ik liet de nodige flyers voor onze Warnsborncross achter op tafels van de inschrijfkantine en in de kleedkamer. Met de ijzige harde wind tot en met gisteren, was ‘wat trek ik aan vandaag’ een veelbesproken onderwerp.

Optimistische koude start

Met uiteraard lange broek en lange mouw shirt, muts op en handschoenen aan, besloot ik mijn jasje uit te doen. Na een ronde op de atletiekbaan leidde de route naar de dijk richting het westen. De route was duidelijk, met voldoende enthousiaste vrijwilligers om veilig te kunnen lopen. Na 1,5 km liep ik halverwege het deelnemersveld en keek ik eens op mijn horloge. Tot mijn schrik zag ik dat ik gemiddeld 4 minuten en 25 seconden gemiddeld over een km had gedaan. Jeetje, wat ging dit lekker! Dit zou ik niet volhouden. Ik liet me door enkele mensen inhalen en ging rond de 4.33 min/km lopen.

Zonkracht in maart

De muts kon af en de handschoenen uit. Later merkte ik dat zelfs korte broek en shirt beter was geweest. Na een paar km gingen we de uiterwaarden in en liepen we langs de rivier weer terug naar Bemmel. In de laatste 2 km kon ik de mensen inhalen die me gepasseerd waren en finishte na 45.28 minuten, ‘onderaan in het linker rijtje’ , ruim 10 minuten na de snelste loper. Ik wilde water! De rest kon later! Dat stond niet klaar. In de inschrijfkantine naast de finish kon je wel een appel en een zakje paaseitjes afhalen. Lekker! Na het lessen van de ergste dorst deelde ik nog enkele folders uit en liepen we uit. Een uur en 5 minuten na de start kwam de laatste loper binnen. Ook hij kreeg een welverdiend applaus en toen konden we runnershigh naar huis. Een week voor onze Warnsborncross was dit leuk en een aanrader voor meer Arnhemia-jasjes of nog beter: Arnhemia shirtjes.

Benedictus