Na alle “langzame” loopjes en trainingen wilde ik mezelf weer eens testen tijdens een echte “wedstrijd”. Ik had al wel de “Stuwwal trail” en de “Bedriegertjesloop” gedaan, maar dit leek me weer een zwaardere uitdaging.
De voor-”pret” begon al op woensdag toen er regen, maar vooral ook onweer, in de weersverwachting voor Nijmegen stond. Daar veranderde de dagen daarna niet echt veel aan en dus begon het te kriebelen: welke schoenen, welke kleding en ….. gaat het wel door?
Ja, vrijdag bleek dat de verwachting langzaam gunstig verschoof naar beter weer en zelfs maar heel lichte regen.. Maar dat veranderde zaterdag met het uur weer richting regen. Op het laatste moment besloot ik toch met de auto te gaan ipv met de trein, omdat de reis/looptijd, vooral na afloop evt in de regen, me tegenstond.Dat was een goed besluit. Eenmaal in Nijmegen en al behoorlijk op weg richting park Brakkenstein begon het in een keer stevig te regenen!
Op het startterrein bleken de gevolgen goed te merken. Zompig “gras” en voor de bagage afhandeling, t-shirts en startnummers uitgave, modder!
Na wat inlopen en oefeningen was om 15.45uur de 3e startgroep van de 14km, waarin ik ingedeeld was, aan de beurt.
Het eerste stuk was ook zompig en modderig. Dat betekende dat je goed moest kijken waar je liep en waar je eventueel kon inhalen. Dat bleef de gehele trail wel zo. Sowieso was inhalen al lastig op veel plekken, maar de modder beperkte het nog meer. Het was kiezen tussen ook eens een wat modderige inhaalpoging doen of te wachten tot een “gunstigere” gelegenheid. Voor mij werd het een combinatie van beiden. Een voordeel daarvan was wel dat je op bepaalde punten wat kon herstellen.
Na dus een aanvankelijk vlakke start door terrein met een soort van meanderend “single track” en metalen bruggen over het spoor en weg (met 1 baan omhoog en omlaag !), kwamen de eerste heuvels in zicht en die bleven tot bijna het einde !! Ik had vaak het idee, dat het ook wel weer eens naar beneden moest gaan en dat gebeurde dan ook wel, maar het werd vrijwel direct daarna weer gevolgd door een pittige klim. Inhalen was ook hier lastig, maar hier niet zozeer door de modder, maar door de vele boomwortels die iedereen natuurlijk zoveel mogelijk probeerde te vermijden, waardoor het vaak bijna een single track werd !
Gelukkig weet ik dat ik heuvels vrij goed aankan en naarmate de afstand groter werd, begonnen steeds meer lopers de heuvels de klim idd “lopend” af te leggen. Hier kon ik steeds meer deelnemers inhalen.
Op een gegeven moment kwamen we bij een “zwarte piste”(skiën). Of daar een (zanderig) stuk pas was weggeslagen, óf dat dat al eerder was gebeurd, weet ik niet, maar er stond wel iemand speciaal op een “plek” op de route als waarschuwing, zodat je daar niet naar beneden kon storten ! Een paar meter verder was na een haakse hoek, een bijna verticale afdaling. Niet geheel ongevaarlijk. Onderaan aangekomen, moesten we meteen een nog “zwartere piste” weer omhoog, in het losse zand !!! Daar kon niemand rennend tegenop.
En zo bleef de route pittig (vooral) op en (minder) neer gaan. Tot ongeveer de laatste 2,5 kilometer. Daar werd het weer vlakker.
Ik was er de laatste tijd al achter gekomen, dat tegen die tijd mijn tempo omhoog gaat. Vreemd, maar waar. En zo liep ik de laatste 2,5 kilometer met een gemiddeld tempo van ongeveer 4.41min/km (iets meer dan 12,8km/u). Niet vreemd natuurlijk dat ik daar nog diverse lopers voorbij kon gaan. Alleen bij de eerder genoemde bruggen over de weg en het spoor. Daar was het helaas weer de “ganzenpas”. En ik heb al zo’n hekel aan trappetjes ! 😊 Daarna dacht iemand mij nog voorbij te moeten, maar dat stond ik natuurlijk niet toe (hahaha).
Bij aankomst was ik natuurlijk wel moe, maar niet uitgeput. Na wat stretchen en drinken/eten kon ik naar huis, waar ik precies 18.00 uur aan kwam.
Toen ik ’s avonds mijn uitslag las, was ik zeer zeker ook voldaan :
178/568 van alle lopers (14km) ; 151/532 mannen; 8/58 M55; 6/39 M60 en …… 1/15 M65 en ouder !
Volgende loop: Molenhoekse Makkie. Of ????? 😊
Nagekomen bericht: De plensbui die ik gemist heb, zorgde er wel voor dat eerdere starters (21km en langer) onderweg veel last hadden gehad van stromend water (over de smalle paadjes) en soms enkel- tot kniediep in de modder moesten lopen !! Hulde voor deze mensen.
Henk