Herman Finkers maakte zijn en mijn geboortestad bekend met een lullig rijmpje over een van kleur verspringend stoplicht dat bewijst dat er altijd wat te beleven valt in die stad. Toen ik 2 jaar geleden een vriend aldaar opzocht voor zijn 50-ste verjaardag, bleek in hetzelfde weekend veel meer te beleven dan die verspringende stoplichten: er werd een beweeg-evenement georganiseerd waarbij naast de fietser en de wandelaar ook de hardloper in beweging kon komen. En was zelfs een heuse halve marathon. Ik nam me voor dat ik die loop, door het gebied waar ik opgegroeid ben, ook een keer moest uitlopen.

Nu ik dit jaar zelf die magische leeftijd heb bereikt, moet het er maar eens van komen, hoewel mijn enige voorbereiding bestond uit het bezoeken van de Arnhemia trainingen.

En dus stond ik op een zondagmorgen zo maar aan de start, Als ik rustig zou beginnen, zou ik toch wel die ca 2 uren kunnen uitlopen en daarom stond ik achteraan, maar het viel me op dat het peloton (van 10 en 21 km) niet zo heel groot was. En toen op weg: langs allerlei bekende wegen waar tegenwoordig minder bomen staan dan in mijn herinnering. De wind waait soms te hard door de bomen, of de bomen worden te oud. Bij een bekend boerderijtje zwaai ik vriendelijk naar de bewoners en zij zwaaien vriendelijk terug. En zo gaat het verder, waar mijn ouderlijk huis stond, is de eerste waterpost neergezet. Even rustig aan doen dus. Verderop staan weer oude bekenden en ik schud ze snel de hand. En dan weer verder, een puin- en zandweggetje in. Ik weet dat ik op mijn enkels moet letten. Verderop kom ik weer op asfaltwegen, ook weer onder lommerrijke eikenbomen. Een beetje schaduw is ook best fijn.

Bij een volgende boerderij neem ik weer een bekertje, ik roep iets van 'bedankt boer' en de veehouder kijkt even op van het inschenken en groet snel terug. En daarna verder, naar de stad, door de winkelpromenade (ook hier de nodige leegstand) en zo kom ik na 10.5 kilometer weer bij de finish en mag ik beginnen aan mijn 2e ronde door het buitengebied dat de organisatie volgens eigen schrijven op de site 'onder de aandacht wil brengen'

Maar wat zijn er veel lopers afgevallen. Ik zie geen deelnemers meer om me heen en merk dat ik moet proberen rustig door te lopen. Omwonenden zie ik ook al niet meer, maar gelukkig is inmiddels mijn eigen achterbannetje langs het parcours gearriveerd. Het gaat weliswaar ten koste van mijn eindtijd, maar het is veel leuker om hier even stil te staan en te vertellen dat pappa vroeger daarginder gewoond heeft.

En dan weer verder, maar de focus verschuift van de omgeving naar het uitlopen van deze loop. De boer uit de eerste ronde biedt nog steeds bekers water aan en nu neem ik de tijd voor een kort praatje over mijn hardloophobby. Ja ik ben even terug op de oude grond en nee halve marathons doe ik niet zo vaak. De laatste 4 kilometer blijkt meer een kwestie van doorzetten en niet te veel omkijken. Volgens mijn horloge loop ik keurig binnen de 2 uur en dat blijkt uiteindelijk ook.

Moe maar voldaan verorber ik de nodige bananen en bekertjes drinken. Nadat ik me wat heb opgefrist, slenter ik naar een terras waar ik wat vrienden van vroeger uitgenodigd heb om samen nog wat 'hersteldrankjes' te nemen.

Onderweg naar huis bedenk ik me dat dat rijmpje van Herman Finkers op deze dag toch net iets anders zou moeten klinken:

Soms loop je langs roodbonten

maar altijd door het groen.

De Almelo Allee is voor iedereen te doen.