Hardlopen in Arnhem met loopgroep Arnhemia

Hardlopen bij een leuke loopgroep met enthousiaste lopers en onder leiding van gediplomeerde looptrainers? Dat kan bij Loopgroep Arnhemia!

We trainen iedere dinsdag- en donderdagavond om 19:00 uur; in de zomerperiode in de bossen rondom Arnhem en, als het daarvoor te donker wordt, vanuit sporthal de Laar-West op verlichte paden in Arnhem-Zuid.

De trainers zorgen voor een uitdagende training, waarbij iedereen op zijn of haar niveau kan trainen. Bij hen kun je ook informatie en loopadvies krijgen. 

Een aantal Arnhemia-lopers neemt regelmatig deel aan wedstrijden waar we soms gezamenlijk naartoe trainen.

Ben je een recreatieve loper en vind je hardlopen in een groep gezelliger dan alleen? Wil je veilig en gericht trainen en een betere loper worden? Kom dan eens kijken bij onze loopgroep!

Geef je op voor een proefles en loop een paar keer met ons mee om te kijken of Arnhemia bij je past!

Met zijn drieën ‘vreemdgaan’ op Vlieland

Stephanie, Jonathan en ik konden in november eindelijk onze uitgestelde trip gaan maken. Wat is Vlieland een heerlijk eiland zeg!

De kunst is om het weekend zolang mogelijk te maken. Dus op de vrijdagochtend met de eerste boot heen en zondag einde van de middag terug naar Harlingen. En als je daarna nog een verlenging wilt dan rij je via de afsluitdijk richting Arnhem ;).

Gaaf is dat Vlieland echt heel klein en overzichtelijk is. Verdwalen kan bijna niet, alles in het dorp ligt op loopafstand van het veer. En als je dan met je gedachten afdwaalt in de prachtige omgeving dan hoef je alleen op zoek te gaan naar de vuurtoren om weer op het juiste pad te komen.
Samen met andere lopers en organisatoren Maranka en Toon van loopgroep Running Skills Nijmegen hebben we alle drie de dagen gelopen. We liepen in de duinen, op het strand en door het dorp. Ook al zijn we ervaren lopers, toch zijn we nooit te oud om te leren. Dus we werkten met plezier aan onze Skills zoals de optimale cadans (ongeveer 180), kleine passen omhoog (the Johan way), "drummend" naar beneden en echt voelen welke snelheid past op het moment.
We verbleven in een hotel uitkijkend op de zee en duinen. De hoteleigenaar is marathonloper en in alles voelde je dat wat aangeboden werd passend was voor een goede start en herstel. Zalig om tijdens het sportweekend te worden ontzorgd. We hadden alle tijd om te ontspannen, te lummelen en kennis te maken met anderen. In de ochtend was er een super lekker lopers-buffet en na alle inspannende activiteiten konden we aanschuiven voor een eenvoudig aangenaam diner.

Het zal jullie niet verassen dat een yogales deel uitmaakte van dit ideale uitje. Die les vond plaats op zaterdag. En natuurlijk kunnen jullie er helemaal vanuit gaan dat wij vervolgens de vertegenwoordiging van Arnhemia waren in de categorie zeeduik. In het koude water kwamen we weer voor 100% in verbinding met ons lijf en onze moed. Wij geven dan ook graag het stokje door aan de volgende Arnhemiaan die de Waddenzee ingaat, bijvoorbeeld op 1 jan 2022. Misschien weer iets voor Ad?

Al met al was het weekend op Vlieland geweldig. We weten zeker dat het programma Arnhemianen zal aanspreken. Wie weet staat er nog een Arnhemia-weekendje naar Vlieland in de sterren!

Groetjes, ook namens Stephanie en Jonathan, van Sheila

(Night) trail op een waddeneiland met een extra uitdaging

Zoals vaker stond er onlangs een trail in onze agenda (de meesten kennen oud-lid Dafne vast ook nog wel). Dit keer hadden wij bedacht om met de Devil's Trail op Schiermonnikoog mee te doen waar op vrijdagavond een nighttrail en op zaterdag meerdere afstanden werden georganiseerd. Wij kozen voor de 10 kilometer nighttrail en de dag daarna voor de 30 kilometer.

Bij de nighttrail kon er elke 20 seconden iemand starten, direct lekker over een smal pad het donker in. Jammergenoeg kreeg ik na een ruime kilometer een telefoontje, Dafne haar hoofdlamp was al leeg, dus was het voor mij omkeren en haar ophalen om zo samen verder te gaan. Het was even wat anders dan de nighttrail bij Montferland die ik een maand eerder hadden gelopen, die was bijna helemaal in het bos waardoor het veel meer indruk maakte. Deze nighttrail was leuk, vooral een heel stuk over een donker strand, maar niet zo indrukwekkend. Al met al een prima korte afstand als warming-up voor de 30 km op zaterdag.

Lees meer: (Night) trail op een waddeneiland met een extra uitdaging

De laatste

Waarom krijg je bij je geboorte niet een gebruiksaanwijzing mee? Zo eentje waarin staat: “Niet te gebruiken na 30 km” of “Niet meer belasten na 30 km, onderdelen kunnen kapot gaan”.

Ik heb niet zo’n gebruiksaanwijzing, ook nooit gehad. Zal ook wel de reden zijn dat ik mij voor de zoveelste keer stortte op een marathon.

Ook de waarschuwing dat behaalde resultaten in het verleden geen garantie geven tot… was geen reden om af te zien van een start in Rotterdam. Dat, terwijl mijn resultaten op deze afstand in het verleden nu niet van dien aard waren dat je mocht verwachten dat mijn belegging in trainingsarbeid zou leiden tot een stijging in de aandelen van zeg ‘m Garmin of Asics.

Wat was nu dan wel de reden dat ik op 24 oktober blij opgewonden bij de start stond, vlak voor de brug der bruggen in de stad der steden? Dat ik van plan was, om het maar op zijn Rotterdams te zeggen, "dat pleuris end opnieuw af te leggen?"

Ik wijt het aan een volledige verstandsverbijstering of drank, in ieder geval heb ik zo een twee jaar geleden, toen corona nog gewoon een biertje was, besloten om de tien marathons vol te maken. Kan ook prima zonder talent, aan de medailles zie je de tijden niet, die medailles zijn voor iedereen hetzelfde.

Ooit gestart in Rotterdam en de laatste dan ook in Rotterdam. Ik heb mijn verjaardag gevierd tijdens de marathon in Rotterdam, ik ben lachend en huilend de finish overgegaan, ik heb kotsmisselijk bananen geweigerd, ben gefilmd, heb euforische momenten gehad, ben zwalkend door Crooswijk gegaan en had na afloop altijd weer moeite met stoepranden, het leken wel bergen. Ik heb daar met vrienden en vriendinnen gelopen en heb in Rotterdam maar één keer binnen de vier uur de finish gehaald, aan het end deed het eigenlijk altijd pijn. Het is eigenlijk niet uit te leggen die zelfkastijding, waarom doe je zoiets?

Omdat je erbij mag zijn, bij een mega evenement, bij die opgewonden sfeer die in die stad hangt. Omdat er supporters zijn, vrienden, familie, volstrekt onbekenden, ze leven allemaal mee. Omdat je langs het Feyenoord stadion loopt terwijl je nog fris bent, omdat er onderweg momenten zijn dat je je heel goed voelt en omdat Lee Towers voor je zingt dat je nooit alleen loopt. Omdat die brug zo mooi is en de kubuswoningen betekenen dat je er bijna bent. Omdat je op 34 km vanaf een gigantisch billboard door je lief wordt toegesproken dat je het best kan terwijl je op dat moment het liefst voorgoed wil verdwijnen in het Kralingse bos. Omdat je komt tot zelfreflectie, genieten, afzien en opnieuw genieten, alle emoties komen voorbij. Omdat je je tepels af mag plakken en vaseline mag smeren zonder dat iemand dat gek vindt, omdat…..

Omdat het niet uitmaakt hoe lang je er over doet, het is en blijft een pleuris end maar wel een geweldig pleuris end. Joost en Eugene (toppers) vooral bedankt voor de fijne trainingsuren en supporters bedankt dat jullie toch nog even hebben willen wachten tot ik ook voorbij kwam! Dank voor alle whatsapp berichten. En zoals Forest Gump ooit zei toen hij ergens midden in de woestijn stopte met rennen: “I’m pretty tired”.

Peter

Go Run or Go Home

Ten miles, oftewel zestien kilometer en nog een paar metertjes. De uitnodiging om daaraan mee te doen kwam vorig jaar vanuit Engeland van de in augustus 2020 geëmigreerde familie Bolt. Een uitnodiging om tijdens de corona ellende vooral niet te stoppen met wat we leuk vinden, Sportief bezig zijn in gezelschap van mede sportievelingen. De uitnodiging onder de naam “QuarenTEN 10EM” was naar 13 landen gestuurd. De “globetrotter-familie” Bolt heeft op nogal wat verschillende plaatsen gewerkt en gewoond en dan gaat je kennissenkring ietwat verder dan, pak ‘m beet, Huissen.

Startpakketten werden verstuurd met daarin startnummers en een heuse medaille.

Op 5 december 2020 hebben zesentwintig deelnemers in Arnhem de tien miles gewandeld, hardgelopen en gefietst op een totaal internationaal deelnemersveld van 147 (!) personen. Er werd gelopen van San Fransisco tot Kuala Lumpur.

Een geweldig leuke dag met maar één maar… De Nederlandse startpakketten met startnummer ontbraken, noem het de wraak van Boris: “ Wij geen privileges van de EU, jullie geen startnummers.” Slechts één startpakket was er ontsnapt aan de Britse geheime dienst met daarin startnummer 30.

Na aanhoudende druk vanuit de EU kwam In januari 2021 de doos met startpakketten alsnog in Arnhem aan. Besloten werd om opnieuw te gaan lopen zodra er weer in wat grotere groepen gelopen kon worden. Acht maanden later was het zover en op 5 september is er opnieuw gelopen, gefietst en gewandeld. Een klein aantal van de eerdere deelnemers was verhinderd maar dit werd vlot aangevuld met nieuwe deelnemers. Nu wel voor iedereen een startpakket met een startnummer én de felbegeerde medaille. De houdbaarheidsdatum van de aanwezige chocolade zat inmiddels op het randje maar het gebaar vanuit Great Britain was er niet minder om.

Heer Simons had voorwaar een schitterend parcours uitgezet onder het motto “de keuze is reuze”. Vijf, tien, zestien, wandelen, fietsen en hardlopen…. het kon allemaal. De pers was aanwezig, de zilverreiger die wit was, de koet, de gans, eend, een verdwaald kapelletje met op de achtergrond afwisselend licht wuivend riet langs uitgestrekte waterpartijen en groene weiden. Daar tussendoor liepen, fietsten en wandelden licht bezwete atleten op meanderende paadjes en de zon scheen uitbundig. Je zou er emotioneel van worden en je vraagt je af …wat wil een mens nog meer? Ik kan het niet bedenken.

Ik vond het meer dan leuk, dank aan alle deelnemers en wederom dank aan de initiatiefnemers Mike en Trisha Bolt.

Gr. Peter

Trainen op de Posbank

In de 2^e helft van augustus staat ie elk jaar op de agenda: de training over de bloeiende posbank. Zo ook dit jaar en deze keer met de startlocatie dichtbij het einddoel: bij het bezoekerscentrum en we vertrekken aldaar pas om 10 over 7. Onderweg zie ik al 2 leden uit Elden lekker gezond op de fiets naar Rheden komen. Chapeau. Op de parkeerplaats blijkt er ook iemand mee te willen lopen die zich niet heeft aangemeld. Of dat de arrogantie is van een marathon-loper, weet ik niet zeker, maar onze trainer is gelukkig coulant. Omgekeerd is er iemand uit Druten die zich wel heeft aangemeld, niet op tijd aanwezig, maar een telefoontje leert dat de auto al in Rheden is. En 6 minuten later scheurt die auto inderdaad de parkeerplaats op.

Zodra het portier open gaat, klinkt het welbekende ‘we kunnen gaan’, maar de soep wordt toch niet zo heet gegeten. Even later duiken we toch het bos in en de hei op. Rekken en strekken slaan we deze avond over. Weldra worden we in 2 groepjes opgesplitst die echter tegelijk bij de theekoepel aankomen. Daar zijn toch wel erg veel traptreden omhoog. Vandaar naar het pleintje met de enige echte Posbank. Daar is onze fotoshoot.

En dan mogen we weer verder naar de overkant waar 3 bomen lijken te staan. ‘De eerste 10 halen de laatsten op’ klinkt het dan. En goed om je heen en ook goed voor ons kijkend, komen we ook bij dit nieuwe hoogtepunt. We keren nog 1 keer terug naar de bloeiende heide en dan mogen we terug door het bos naar het bezoekerscentrum.

Onderweg wordt er echter nog een keer lelijk gestruikeld. Maar een trainer zou geen trainer zijn als hij niet ook een verbanddoos bij zich had. En met de verbanddoos kan de knie weer worden opgelapt zodat de buitelaresse gewoon weer terug kan fietsen. Dus nog een laatste Chapeau!